Σήκω, πάμε να πιάσουμε τον Μάη. Αυτά άκουγα από μικρό παιδί και ξυπνούσα νωρίς, για να πάμε στα γύρω δάση της πόλης μας, να γιορτάσουμε τον ερχομό τού Μάη.
Μεγαλώνοντας όμως, έβλεπα μέρες πριν την Πρωτομαγιά πολλές αφίσσες και πανό που καλούσαν τούς εργαζόμενους σε απεργία και πορεία για την 1η τού Μάη.
Αργά κατάλαβα, πως την 1η Μαΐου τιμούμε αυτούς πού έδωσαν την ζωή τους, για να έχουμε σήμερα εμείς ένσημα και σύνταξη. Οπότε χρέος μας είναι το πρωΐ αυτής της μέρας να τιμήσουμε αυτούς τούς νεκρούς και μετά να πάμε στις εξοχές να γιορτάσουμε τον ερχομό της άνοιξης.
Εύλογα θα πει κάποιος πως η Πρωτομαγιά γιορτάζεται κομματικά και όχι ενωτικά. Αυτό είναι δυστυχώς μία δραματική αλήθεια. Έπρεπε όλοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι να πηγαίνουν ενωμένοι σε μία συγκέντρωση, χωρίς κομματικές σημαίες.
Αφού δεν ισχύει αυτό, ας πάμε στις συγκεντρώσεις και στις πορείες σαν απλοί επισκέπτες.
