Ήταν κάποιο βράδυ πού έκλειναν τα σχολεία για τα Χριστούγεννα και παρέλαβα, έξω από 1 γυμνάσιο της πόλης μας, μία κυρία και είχαμε τον εξής διάλογο.
___ Είστε καθηγήτρια σε αυτό το σχολείο?
ΕΠΙΒΑΤΙΔΑ: Ναι και μόλις τώρα τελείωσε η θεατρική μας παράσταση και κλείνουμε 15 μέρες για
τις γιορτές.
____ Θεατρική παράσταση με ηθοποιούς τούς μαθητές τού σχολείου?
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Ναι και είχε μεγάλη επιτυχία. Οι γονείς των παιδιών
έμειναν πολύ ικανοποιημένοι.
____ Ωραία κίνηση οι θεατρικές παραστάσεις στα σχολεία, αλλά δεν θα
έπρεπε να διδάσκεται και το θέατρο σαν ξεχωριστό και πρωτεύον μάθημα?
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Φυσικά και θα έπρεπε, αλλά ποιος θα διαθέσει κονδύλια
και γι’ αυτό? Πως θα πληρωθούν οι καθηγητές θεατρολόγοι? Στα σχολεία μας οι ελλείψεις καθηγητών έχουν χτυπήσει κόκκινο. Ο κάθε καθηγητής κάνει και 2-3 μαθήματα πού δεν είναι στην ειδικότητα του.
____ Πέραν αυτών, οι μαθητές θέλουν να διδαχτούνε και θέατρο?
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Δυστυχώς όχι όλοι. Να φανταστείτε, σ’ αυτό το γυμνάσιο
πού είμαι τώρα, έχουμε περίπου 100 μαθητές και από αυτά τα 100 παιδιά μόνο τα μισά ασχολήθηκαν με την παράσταση. Ήσαν δηλαδή 15 παιδιά οι ηθοποιοί της παράστασης και τα υπόλοιπα 35 ήσαν το ακροατήριο. Και ευτυχώς ήρθαν οι γονείς όλων αυτών των παιδιών και συγκεντρωθήκαμε κάπου 120 θεατές.
____ Λυπηρό αυτό.
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Λυπηρό, αλλά είχε μεγάλη επιτυχία κι εγώ συγκινήθηκα
πάρα πολύ, γιατί από την αρχή τού σχολικού έτους, μας ήρθε ένα 15χρονο παιδί από 1 άλλο γυμνάσιο της πόλης μας, για να φοιτήσει εδώ την Γ΄γυμνασίου. Παρόλο πού αυτό το σχολείο είναι πολύ μακριά από το σπίτι του, όταν ρώτησα ιδιαιτέρως αυτόν τον μαθητή, γιατί επέλεξε το σχολείο μας, μού απάντησε πως δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με τούς εκεί συμμαθητές του. Και από την αρχή παρατήρησα και εγώ και οι άλλοι συνάδελφοι μου, ότι αυτό το παιδί το απασχολούσε και το στενοχωρούσε κάτι. Ήταν 1 παιδί απόμακρο από όλα τα άλλα. Καλός μαθητής με πολύ δωρικό λόγο και γενικά ήταν υπέρμετρα σοβαρό και θλιμμένο. Όταν πλησίαζαν αυτόν τον μαθητή οι άλλοι συμμαθητές του, δεν τούς απόδιωχνε, μιλούσε μαζί τους, αλλά όταν τού πρότειναν να πάνε βόλτα για καφέ και λοιπά, αρνιόταν πάντα με διάφορες φθηνές δικαιολογίες. Επίσης, σπάνια έβλεπες να χαμογελάει αυτό το παιδί.
___ Το πλησιάσατε καθόλου εσείς αυτό το παιδί, να μάθετε τον λόγο πού είναι έτσι?
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Το πλησίασα μία φορά, το ρώτησα αν τού συμβαίνει κάτι
και χρειάζεται κάποια βοήθεια και μού απάντησε αρνητικά, αλλά γινόταν εύκολα αντιληπτό, ό,τι το παιδί δίσταζε να εξωτερικεύσει το πρόβλημα του.
Και πού λέτε κύριε οδηγέ, πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και πρότεινα στα παιδιά να κάνουμε μία θεατρική παράσταση για τούς γονείς. Διαλέξαμε 1 έργο, ρωτήσαμε και αυτόν τον μαθητή, εάν θέλει να παίξει και το παιδί, διάλεξε τον πιο δύσκολο ρόλο.
Στις πρόβες τα πήγε περίφημα και στην παράσταση πού έγινε πριν από λίγο, καταχειροκροτήθηκε με όλη την σημασία της λέξης.
___ Εύγε του.
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Μετά το τέλος της παράστασης ακολούθησε μία δεξίωση
και επειδή ήμουν η κύρια διοργανώτρια της όλης κίνησης, έρχονταν σε μένα οι γονείς των παιδιών, για να μού δώσουν συγχαρητήρια.
Στο τέλος, έρχεται μία δακρυσμένη μητέρα και μού λέει κλαίγοντας, κυρία μου, θέλω να πέσω και να φιλήσω τα πόδια σας. Σήμερα μού δείξατε το παιδί μου.
___ Ήταν η μητέρα αυτού τού παιδιού ?
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Ακριβώς. Και αυτή η μητέρα είναι μεγαλοδικηγόρος της
πόλης μας, ο άντρας της και πατέρας τού παιδιού είναι ένας μεγαλογιατρός και αφοσιώθηκαν και οι 2 στις καριέρες τους και το παιδί τους το άφησαν στην μπάντα.
___ Να ευχηθούμε μετά από αυτό, οι γονείς αυτοί να ασχολούνται
περισσότερο με το παιδί τους και λιγότερο με τις καριέρες τους?
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Και φυσικά να το ευχηθούμε.
Αποδεικνύει η περίπτωση αυτού τού παιδιού πως και σήμερα ακόμα υπάρχουν άνθρωποι, πού παντρεύτηκαν επειδή παντρεύτηκαν και οι άλλοι και έφεραν παιδιά στον κόσμο, χωρίς να ρωτήσουν το γιατί.
